Sygnały myśliwskie

Sygnały myśliwskie stanowią nieodłączny element polowań. Są krótkimi utworami muzycznymi granymi na rogach myśliwskich. Stanowią dźwiękowy systemem komunikacji społecznej, a ich stosowanie służy usprawnieniu organizacji polowań zbiorowych, poprawie ich bezpieczeństwa oraz oprawie muzycznej.

Stosowanie sygnałów na polowaniu zbiorowym ma na celu porozumiewanie się myśliwych z naganką lub między sobą.
Sygnały myśliwskie dzielimy na porozumiewawcze, w tym uroczyste i właściwe, oraz sygnały pokotu.

Sygnały właściwe służą organizacji polowania. Podczas polowania zbiorowego systemem pędzeń stosuje się zasadniczo trzy sygnały myśliwskie. Tradycyjnie należy używać oryginalnych sygnałów myśliwskich granych na rogach myśliwskich. Są nimi sygnały: „Naganka Naprzód”, „Zakaz strzału w miot” i „Rozładuj broń”. Ponadto często używanym sygnałem jest „Zbiórka myśliwych” rozumiana współcześnie jako zbiórka ogólna wszystkich uczestników polowania. Przerwę w polowaniu na posiłek sygnaliści oznajmiają sygnałem
„Posiłek”, a po jej zakończeniu grają „Apel na łowy”.

Sygnały uroczyste stanowią oprawę polowań oraz uroczystości łowieckich. Sygnały pokotu grane są dla uczczenia upolowanej zwierzyny.

Sygnałów „Powitanie”, „Pasowanie myśliwskie”, „Darz Bór” oraz wszystkich sygnałów pokotu wysłuchuje się w postawie stojącej, bez nakrycia głowy. Obowiązek zdejmowania nakryć głów nie dotyczy pocztów sztandarowych oraz sygnalistów myśliwskich.

Pobudka – zazwyczaj w miejscu noclegu myśliwych, na godzinę przed wyruszeniem na polowanie zbiorowe trębacz gra sygnał „Pobudka”.

Zbiórka myśliwych – zgodnie z nazwą oznacza zbiórkę myśliwych przed rozpoczęciem odprawy, dzisiaj często – zbiórkę ogólną.

Powitanie – gra się na rozpoczęcie odprawy przed polowaniem i każdego spotkania myśliwskiego. Należy wysłuchać go na stojąco i z odkrytą głową.

Apel na łowy – gra się na zakończenie odprawy przed polowaniem i po każdej przerwie w polowaniu, np. na posiłek czy ceremonie łowieckie.

Zasady wykonywania polowania przewidują stosowanie trzech sygnałów porządkowych: „Naganka naprzód”, Zakaz strzału w miot”, „Rozładuj broń”. Możliwe jest pominięcie pierwszego lub drugiego sygnału (najczęściej drugiego) zwłaszcza w terenie leśnym. Bezwzględnie musi być zawsze odtrąbiony sygnał „Rozładuj broń”. Te sygnały powinni podejmować i podawać dalej wszyscy posiadający rogi. A umieć je rozpoznawać powinien każdy myśliwy.

Naganka naprzód – gra się na rozpoczęcie pędzenia podczas polowania zbiorowego, oznacza ruszenie naganki.

Zakaz strzału w miot – oznacza, zgodnie z nazwą, zakaz strzału w miot, gdy naganka dojdzie do linii myśliwych na około 100 m w terenie leśnym i na około 150 m w terenie polnym na polowaniach systemem pędzeń.

Rozładuj broń – oznacza zakończenie pędzenia, gdy naganka dojdzie do linii myśliwych, bezwarunkowe rozładowanie broni i możliwość zejścia ze stanowiska.

Posiłek – w czasie przerwy w polowaniu kiedy przewidziany jest posiłek trębacz oznajmia go sygnałem „Posiłek”. Jeżeli po posiłku kontynuowane jest polowanie to trębacz oznajmia je sygnałem „Apel na łowy”.

Koniec polowania – gra się po zakończeniu ostatniego pędzenia i na rozpoczęcie pokotu po polowaniu.

Po ułożeniu pokotu gra się sygnał „Zbiórka myśliwych”. Po jego usłyszeniu wszyscy uczestnicy polowania: myśliwi, goście oraz naganiacze i inni pomocnicy, zobowiązani są do zebrania się i ustawienia w określonym porządku. Następuje ogłoszenie wyników polowania i otrąbienie pokotu, zgodnie z hierarchią łowiecką, osobno dla każdego gatunku ubitej zwierzyny, z wyjątkiem ptactwa, które zostaje otrąbione wspólnym sygnałem „Pióro na rozkładzie”. Wszyscy w tym czasie stoją z odkrytymi głowami.

Pasowanie myśliwskie – na rozpoczęcie ślubowania, pasowania lub chrztu myśliwskiego sygnaliści grają sygnał „Pasowanie myśliwskie” (sygnał wspólny dla kilku ceremonii).

Król polowania – ogłoszenie króla polowania i odegranie sygnału „Król polowania”

Darz Bór – gra się podczas najbardziej uroczystych wydarzeń, np. na zakończenie ceremonii ślubowania, chrztu i pasowania, na koniec pokotu, podczas pogrzebu. Należy wysłuchać go na stojąco i z odkrytą głową.

Po pokocie często odbywa się biesiada myśliwska przy ognisku lub w domku myśliwskim. Zarówno przy tej okazji, jak i w czasie wielu innych spotkań myśliwych (Msze Hubertowskie, Bale Myśliwskie, Jubileusze), trębacze mają szerokie pole do popisu. Mogą wykazać się swoimi umiejętnościami i zaprezentować marsze, fanfary, pieśni, hymny i inne myśliwskie utwory muzyczne.

Pożegnanie -po skończonej biesiadzie rozjeżdżających się do domów myśliwych trębacze żegnają sygnałem „Pożegnanie”